Fatal road accidents (FRA) is a crucial problem which plagues a multitude of countries in the world and Greece is one of them. The objective of this paper is the spatiο-temporal analysis of fatal road accidents in Greece during 2011-2015 period taking advantage of GIS capabilities. The study level was the whole country by prefecture basis. First of all, fatal road accidents normalized by population were presented in a map throughout the whole period examined. As far as time is concerned, most FRA occurred at midnight in summer season. In addition, spatial tools such as Location Quotient (LQ) and Getis-ord Gi* were used so that clusters which face severe problem could be pinpointed. Then, the variables with which road fatalities are highly correlated, were determined through the computation of Pearson correlation coefficient. The number of junctions and the percentage of residential road network within the prefecture have a strong relation with fatal road accidents. Finally, recommendations for further research were suggested in order for Greece to address this problem since it holds a high position in relation to other EU countries and unfortunately many of our fellow citizens are killed each year.

Various types of floating algae have been reported in the northern part of Evoikos gulf during June and July 2017. Floating algae is a highly adaptable, to different environments, single celled organism more complex than bacteria and is able to photosynthesize. Algae is an indicator of water pollution and is caused by a combination of biotic and abiotic parameters such as the richness in nutrients in a certain area, their ability to absorb light and the high water temperature and pH. Algal blooms are divided in two categories, the Harmful Algal Bloom (HAB) and the Macroalgal Bloom (MAB). In case of Evoikos gulf the floating algae can be classified as MAB. Detection and mapping of floating algae is necessary for both environmental and economic implications because eutrophication is linked with the MABs which affects not only the aquatic life but the fishing based economy of the gulf. Many algorithms and methodologies exist (e.g. Kahru’s model, the Meris Terrestrial Chlorophyll Index – MCI etc.) in remote sensing with the most common being color indexes such as FAI (Floating Algae Index). This paper uses collectively satellite images from sensors Landsat 8 OLI/TIRS and Sentinel – 2A, who have different spatial resolutions, 30x30 meters and 10x10 meters respectively, but they have similar spectral bands. The methodologies applied are Hu’s Floating Algae Index (FAI), the newly developed Surface Algal Bloom Index (SABI) and object oriented image analysis using semi-automatic algorithms in order to model the spatial distribution of the algal blooms. Also, the Normalized Difference Vegetation Index (NDVI) was calculated. The data were statistically analyzed and are highly correlated in each sensor. NDVI was set as an independent variable and FAI and SABI as dependents. All the results were visualized in maps and diagrams for better understanding of the differences between indexes, methodologies and sensors. The aim of this paper is to compare methods and data to find which parameters (sensor, bands etc.) affect the quality of the final result and which is the most suitable method in each case.

Snow is one of the most important indicators of climate. Snow cover monitoring methods are a useful tool to understand the global climate change. This study try to monitoring snow cover changes using Remote Sensing Data. The study area is located in central Greece in particular mountains Vardoussia, Giona, Oiti and Parnassos. For the purpose of this study, were used 103 Landsat satellite images for the period from 1990 to 2016. On these images applied a radiometric and atmospheric correction as well as other necessary improvement techniques to provide the maximum possible information. The time range within a year is 5 months, December to April, to cover the main body of snow fall in the area. Data have been processed to produce Normalized Difference Snow Index (NDSI) datasets from 1990 through 2016 for the months December to April. NDSI values were extracted from 32 sampling points were selected according to the following specific characteristics: altitude and aspect. This process produced charts showing the NDSI values during the study period for each sampling point. At the second level, the averages of the sampling points for each month were individually calculated. We compared our results to meteorological data obtained from HNMS (Hellenic National Meteorological Service) data covering the time period from 1990 to 2016. From NDSI charts analysis was estimated a slight reduction rate in NDSI values. Besides, NDSI values as compared to meteorological data, emerged correlation between them.

The Mediterranean and Black seas constitute a semi-enclosed intercontinental marine system (MBMS) connected to the Atlantic Ocean and bordered by the Eurasian and African continents. The MBMS is featured by a total marine surface area of ca.3000 106 km2, representing ~1% of the total area covered by the global ocean, while its drainage basin spreads over an area of more than 7000 x 106 km2. In addition, although the MBMS accounts only for 0.38% of the world's oceans volume, it demonstrates a great biodiversity hosting ~7% of all the marine species known worldwide; however 19% of the assessed species has been considered to be threatened with extinction (Plan Bleu, 2009) The dense coastal population in relation to the various economic activities raises a series of major environmental issues such as: (i) marine biological status in terms of biodiversity, food webs, eutrophication, over-exploitation of fish stocks, invasion of allien species, hypoxia and anoxia in the Black Sea; (ii) pollution of sediment and biota either by chemical contamination or untreated wastes, oil spills and marine litters; (iii) coastal development and sprawl driven by urban and tourist development; and (iv) seafloor integrity in relation to bottom fishing (trawling activities), dredging and offshore installations (e.g., wind mills, cables and pipelines). In addition, the entire marine environment of the Mediterranean and Black seas could be affected by progressive global-scale changes such as sea level rise, ocean warming and ocean acidification, while their terrestrial environment has been subjecting to ongoing warmer and dryer conditions, compared to the past, which is likely to be continued in the upcoming decades. All the aforementioned multiple pressures, which may act at diverse temporal and spatial scales affecting different Mediterranean and Black Sea areas, can subsequently cause changes in the various coastal resources, landscape connectivity and ecosystem services. Hence, a systemic approach, based on the knowledge of the physical characteristics of the various marine sectors in the Mediterranean and Black Sea and their associated terrestrial compartments, is required for coordinated management responses for the sustainable development and adaptation to the consequences of the modern trends of climate change. The four major basins of the MBMS, i.e., the Western Mediterranean (WMED), Central Mediterranean (CMED), Eastern Mediterranean (EMED) and Black Sea (BLS), for the requirements of regional physiographic, oceanographic and environmental studies, have been further divided into secondary marine domains (sub-basins) as follows: the WMED comprises the Alboran (ALB), WestMED (WEST) and Tyrrenhian (TYR) seas; the CMED consists of the Adriatic (ADR), Ionian (ION) and CentralMED (CEN) seas; the EMED includes the Levantine (LEV), Aegean (AEG) and Marmara (MAR) seas; and, finally, the BLS includes the principal Black Sea basin as well as the Azov Sea (AZOV

Περίληψη: Είναι ευρέως γνωστό στη σύγχρονη κοινωνία πως οι φυσικές καταστροφές επηρεάζουν, ποικιλοτρόπως, τη ζωή των ανθρώπων και σε μεγάλο βαθμό. Για το παραπάνω λόγο κρίνεται αναγκαία η διεξοδική έρευνα και αποτύπωση των επιπτώσεων αυτών ανηγμένων σε θέματα επικινδυνότητας καθώς αποτελούν καθοριστικής σημασίας για τον σχεδιασμό διάφορων τεχνικών έργων, την ανάπτυξη αστικού σχεδιασμού, τον προγραμματισμό της πολιτικής προστασίας και τη βέλτιστη χρήση γης. Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας θα γίνει μια προσπάθεια εκτίμησης της επικινδυνότητας ως προς τα σεισμικά και πλημμυρικά φαινόμενα στην λεκάνη του Κοιλιάρη, που βρίσκεται ανατολικά του Νομού Χανίων, έχει έκταση 138,11 Km2 και εκτείνεται από τους πρόποδες των Λευκών Ορέων μέχρι την παράκτια ζώνη του δήμου Αρμένων. Απώτερος στόχος είναι η εκτίμηση των περιοχών με την μεγαλύτερη σεισμική και πλημμυρική επικινδυνότητα, μέσω ανάλυσης χωρικών δεδομένων και τη χρήση Γ.Σ.Π. Αναλυτικότερα, για την εκτίμηση της σεισμικής επικινδυνότητας έγινε συνεκτίμηση διαφόρων παραμέτρων όπως οι κατηγορίες εδαφών, η γειτνίαση της περιοχής με ενεργά ρήγματα, η σεισμική ένταση κ.λ.π, ενώ για την εκτίμηση της πλημμυρικής επικινδυνότητας χρησιμοποιήθηκαν παράμετροι όπως οι κλίσεις των πρανών, οι αποθέσεις αλλουβίων, η υδατοπερατότητα των σχηματισμών κ.α. Abstract Nowadays natural disasters are a major issue, concerning the impacts on human society and the variety of problems they can cause. For this reason, it is necessary to investigate, thoroughly, and map out these impacts, which can be achieved through spatial analysis and mapping. Therefore, with the recorded data the human society could design various technical projects, develop urban planning, plan civil protection and optimize land use. In the context of this work, an attempt has been made to assess the risk of seismic and flood events in the Kiliaris basin, located to the east of the Prefecture of Chania. It covers an area of 138,11 km2 and extends from the foothills of the White Mountains to the coastal zone of Municipality of Armenoi. The goal was to estimate the areas with the greatest seismic and flood ρισκ, so they could be used for all the elements mentioned above using spatial analysis and Geoinformatics. In detail, several parameters were taken into account for assessing the seismic hazard. Some of them are the Categories of soils, the proximity to active faults, the seismic intensity etc, while for the flood risk assessment the parameters used, were the inclination of slopes, the alluvial deposits, the water permeability of formations etc.

Η εργασία διερευνά τους κύριους ελέγχους πάνω στην στερεοαπορροή χρησιμοποιώντας τις τιμές της ειδικής στερεοαπορροής (tonnes/km2/year) των Ζαρρή και Λυκούδη σε 11 θέσεις στερεοϋδρομετρήσεων που ανήκουν στις λεκάνες απορροής 6 ποταμών της Δυτικής και Βόρειας Ελλάδας (Άραχθος, Αώος, Αχελώος, Καλαμάς, Εύηνος και Αλιάκμονας). Για τον λόγο αυτό αναλύονται οι συσχετίσεις με το σύνολο των μορφολογικών, φυσιογραφικών, γεωλογικών και τεκτονικών παραμέτρων των λεκανών, καθώς και τις χρήσεις-καλύψεις γης και παραμέτρους της USLE (R USLE, LS USLE) από τους πρόσφατους χάρτες του European Soil Data Center. Κατόπιν, με την τεχνική της πολλαπλής παλινδρόμησης, καταλήγουμε σε μία σχέση που προβλέπει την ειδική στερεοαπορροή συναρτήσει της μέσης ετήσιας βροχόπτωσης, της κλίσης της λεκάνης και του ποσοστού ευδιάβρωτων πετρωμάτων σε αυτήν. Η εξίσωση αυτή δίνει πολύ καλά μέτρα προσαρμογής στα δεδομένα (R2 = 0.92, Nash-Suttcliff coefficient = 0.80).

Προσδιορισμός πιθανών θέσεων αρχαιοτήτων σε δομημένο περιβάλλον, εξόρυξη χωρικής πληροφορίας από ιστορικούς χάρτες και εφαρμογή μοντέλου πολυκριτηριακής ανάλυσης με την τεχνική της αναλυτικής ιεράρχησης, στα πλαίσια ενός γεωγραφικού συστήματος πληροφοριών. Η περίπτωση του ταφικού μνημείου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του βασιλικού Πτολεμαϊκoύ νεκροταφείου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στόχος της μελέτης αυτής, είναι ο προσδιορισμός πιθανών θέσεων του ταφικού μνημείου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του βασιλικού Πτολεμαϊκού νεκροταφείου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στα πλαίσια ενός γεωγραφικού συστήματος πληροφοριών και εφαρμογής μαθηματικών μεθόδων, ώστε να μοντελοποιηθεί αυτό το σύνθετο πρόβλημα απόφασης. Η έρευνα στηρίζεται σε ιστορικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το βασιλικό Πτολεμαϊκό νεκροταφείο βρίσκονται σε περιοχή της αρχαίας πόλης, Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, συγκεντρώθηκαν ιστορικοί χάρτες της ευρύτερης περιοχής, (από πηγές στο διαδίκτυο). Ψηφιοποιήθηκαν οι οντότητες που αναγνωρίζονται σε αυτούς και αφορούν στην έρευνα, όπως: γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά, (ισοϋψείς καμπύλες, ακτογραμμή, όρια λίμνης κλπ), καθώς και τεχνικά έργα, (δρόμοι, οχυρωματικά έργα κλπ), τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στην συνέχεια ως κριτήρια στην ιεραρχική δόμηση του μοντέλου, με την τεχνική της αναλυτικής ιεράρχησης. Σημαντικό κριτήριο αποτελεί το ψηφιακό μοντέλο εδάφους, ώστε να αναπαρασταθεί η παλαιοτοπογραφία της ευρύτερης περιοχής, (χάρτης 19ου αιώνα), η οποία χρησιμοποιήθηκε ως υπόβαθρο για το μοντέλο. Το δομημένο περιβάλλον μιας πόλης λόγω των ποικίλων ανθρωπογενών παρεμβάσεων αλλοιώνει σε σημαντικό βαθμό την μορφολογία του εδάφους σε σχέση με το πώς αυτή θα διαμορφώνονταν από φυσικά αίτια, επομένως αυτό που αποζητούμε είναι μια αποτύπωση της μορφολογίας όσο το δυνατόν πιο κοντά σε χρονική περίοδο με αυτή που μελετάμε, θεωρώντας ότι ο βαθμός αλλοιώσεις της από ανθρώπινες παρεμβάσεις είναι ο μικρότερος δυνατός, καθώς γυρίζουμε στο παρελθόν. Εφαρμόστηκε το μαθηματικά μοντέλο και σταθμίστηκαν τα κριτήρια, καταλήγοντας στην δημιουργία χάρτη έντασης του στόχου έρευνας. Εν συνεχεία τα αποτελέσματα του μοντέλου αξιολογηθήκαν συγκρινόμενα με αναγνωρίσιμα μορφολογικά και τεχνικά χαρακτηριστικά του παρελθόντος και του παρόντος, καθώς και με τα αποτελέσματα από προηγούμενη έρευνα. Τέθηκαν ερευνητικά θέματα σε σχέση με την θέση οντοτήτων και προτάθηκαν πιθανές θέσεις ταφής για περαιτέρω έρευνα πεδίου. Η μελέτη δομείται ως εξής: Αρχικά δίδεται μία σύντομη περίληψη και ακολουθούν τα κεφάλαια: 1. Εισαγωγή 2. Ιστορικοί χάρτες, σύγχρονα γεωγραφικά δεδομένα και αποτυπώσεις της Αλεξάνδρειας 3. Στόχοι της μελέτης 4. Ιστορικά στοιχεία 5. Γεωγραφία – Γεωλογία της περιοχής 6. Μακεδονικός τάφος 7. Η μέθοδος της αναλυτικής Ιεράρχησης 8. Η μέθοδος της παρεμβολής για την δημιουργία ψηφιακού μοντέλου εδάφους, εργαλείο topo to raster του λογισμικού ArcGis 9. Ψηφιακό μοντέλο εδάφους 10. Περιγραφή του μοντέλου, μέθοδος AHP 11. Αποτελέσματα - Χαρτογραφική απόδοση σταθμισμένων κριτηρίων 12. Συμπεράσματα – Προτάσεις 13. Βιβλιογραφία

Flickr website has been widely used from a large number of users, who share their travel experiences and everyday life by uploading photos and writing textual comments. In this paper, we report a study of extracting textual comments and photos, tagged with geographical information uploaded by users for the area of Lavrio which has once been a flourishing industrial city with a multitude of industries, but after the definitive closure of the mines and most of the industries as a consequence of the general de-industrialization of the country, a period of economic crisis and increased unemployment took place. The results of (a) the textual comments in English from title, description and tags are analyzed with text mining procedures and the most “popular” words are presented, (b) the geotagged photos (except of those licensed as all rights reserved) produced maps with the most visited areas and a story map, (c) the statistics for the views and date taken per photo determines the most “popular” one and (d) one hundred (100) random sample photos categorized. This information provides opportunities to understand behaviors and the potential attractions in the case study area. The photographic evidence reveals quite different stories, memories, attitudes, gives a sense of the place and the local identity of Lavrio however this evidence is not related with the economic depression and crisis that the region has faced during the previous years.

Sunglint is the phenomenon that appears on remote sensing images at the sea surface by the reflection of the sunlight. In calm sea state, the sea surface seems like a mirror, while in a state with small waves white and black regions are created. As a result, aerial images that contain sun glint cannot be used for monitoring or mapping benthic habitats. The angle between the sun and the sensor’s position affects the degree of sunglint and therefore, the lighting of the benthic features and the shadows of the constructions of the shoreline. For a given coastal area with stable sea state, as the sun rises, the sun glint gets more intense to the images and moves toward to the center of them. A sun glint removal technique in high spatial resolution images has been presented by Hockberg et al. (2003) and a revised version of the method by Hedley et al. (2005), with the use of Near Infrared (NIR) band. The application of this technique in shallow water mapping has been efficient for benthic habitat mapping. In this paper, the application of this technique in three different data cases is presented. Initially, a script was created using the programming language R, with steps adjusted to the Hendley’s methodology. The script was applied to an image of an airborne sensor CASI, a WorldView-II image and an orthophoto map created from a multispectral camera on an Unmanned Aerial Vehicle (UAV). The visible bands (RGB) and a Near-infrared band (NIR) were used as input data. Also, samples on regions that contain intense, moderate and less sunglint were selected on the images. The linear regression between the visible bands with the NIR band released the necessary factors for the sunglint removal. The results showed that the delight methodology is efficient for the CASI and the satellite image. The corrected images contain the necessary information on the benthic habitats not apparent in the original images. However, the methodology was not efficient in the multispectral orthophoto map due to the small correlation between the visible bands and the NIR band. This issue is under investigation using several aerial cameras on different sea states.

The fire in the area of Kalamos (Attica) in August 2017 left behind a large burned area and threatened to a large extent the local settlement. Events like this are very common, especially in the Mediterranean countries, where up to now, state mechanisms are not fully prepared to deal with them. The present project aims at recording the extent of the fire in Kalamos area through Copernicus optical and radar data, including its impact on the local settlement, the flora of the region and the local climate. Editing (using SNAP and ArcGIS software) and comparing the results of the two types of data (optical and radar) is taking place in order to clarify the best direct fire detection method. At the same time, a geological study of soils is carried out in order to identify how the soil type contributes to optimizing or not the recovery effort of the burnt area and in what way. The aim of the project is a) to map the burned area using Sentinel optical and radar data b)to compare the two satellite data (optical and radar) c) to measure the burned area and also d) the operational function of the sentinel data in corresponding events. The purpose is to capture the results and consequences of such an event in order to obtain the necessary data and conclusions for the optimal management of other similar phenomena around the world.

This study presents the methodology followed for the evaluation of buildings damage after the earthquake of 12th of June in Vrysa, Lesvos island. For this purpose, VHR multispectral images from a flight from a UAS were acquired. The methodology consisted of two main steps. Firstly, through the orthorectification and radiometric calibration procedure, a multispectral orthophotomap was created. The final result was classified hierarchically using Object Based Image Analysis (OBIA). The first hierarchical level divides the area into two major classes, natural and structured habitat, while at the second level both of them included various subcategories. To better separate the classes and to enhance the classification, the Normalized Difference Vegetation Index was calculated and incorporated. The initial results show that VHR multispectral images can provide reliable information concerning the buildings damage after an earthquake.

This study addresses issues related to the development of geographic literacy by describing, explaining, and discussing these issues as they related to the development of students' spatial thinking through the teaching of geography at school. This topic is explored, because in all Geography curricula and reform movements in teaching of geography, the emphasis is placed on the importance that geographic knowledge and skills (geographic literacy) have in preparing students to become informed and active citizens. Emphasis in this research is placed on how these abilities can be developed in students with learning difficulties, in our case in students with dyslexia. In addition, the study emphasizes the importance of effective teaching of geographic literacy in these students. Researches have shown that there is a lack of activities related to geography, particularly in the context of a diversified teaching, for students with these “special learning abilities”. In this study review of the literature is intended as a search for ideas, strategies, educational tools and ways to effectively reach the population of students with learning difficulties, especially with dyslexia, in order to develop their geographic literacy and spatial abilities. Keywords: spatial ability, geographic literacy, education, students, dyslexia

Η Γεωγραφία κατείχε πάντα σταθερό ρόλο στην εκπαίδευση και αποτελεί βασικό μάθημα σχεδόν σε όλες τις βαθμίδες. Στο Μεσαίωνα, όπου οι μεταφράσεις από τα Ελληνικά αποτελούσαν τα επιστημονικά συγγράμματα σημαντικών Ευρωπαϊκών πανεπιστημίων ένα πολύ μεγάλο μέρος τους αποτελούνταν από μαθήματα φυσικής που περιλάμβαναν κάθε είδους φυσικές μεταβολές, κοσμολογία και στοιχεία αστρονομίας. Μεγάλοι Παιδαγωγοί του 16ου-19ου αιώνα θεωρούν τη Γεωγραφία αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης. Ο Ιωάννης Άμος Κομένιος, πρωτεργάτης της υπερεθνικής παιδείας κάνει μια πολύ αναλυτική περιγραφή της γέννησης του κόσμου από το Θεό, αρχής γενομένης από τον ήλιο, το φεγγάρι, τα αστέρια. Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ αναφέρεται στον χώρο ως το μέρος το οποίο η φύση επέλεξε να τοποθετήσει τον άνθρωπο ως μέρος της αλυσίδας της ζωής. Προτείνει να αποδεσμευθεί η διδασκαλία της γεωγραφίας από την στείρα απομνημόνευση ονομάτων πόλεων, χωρών, ποταμών και να ξεφύγει από τη διδασκαλία των τόπων μόνο δια μέσω των χαρτών. Ο παιδαγωγός Πεσταλότσι , στο τελευταίο παιδαγωγικό του πείραμα έδωσε σημαντική ώθηση, μεταξύ άλλων, στη διδακτική της Γεωγραφίας και της Φυσικής Ιστορίας. Ο Γιόχαν Φρίντριχ, ένας εκ της τριάδας των σημαντικών παιδαγωγών Hegel και Plato, χωρίζει το σύμπλεγμα των φυσικών επιστημών σε τρεις κατηγορίες: στη «Γεωγραφία», την «Επιστήμη» και τα «Μαθηματικά». Τον 20ο αιώνα ξεχωρίζουν οι παιδαγωγοί Ρούντολφ Στάινερ, στα σχολεία του οποίου τα μαθήματα των Φυσικών Επιστημών υπηρετούν μια σφαιρική διαπαιδαγώγηση σχετικά με το περιβάλλον, ο Τζων Ντιούι κατά τον οποίο η γεωγραφία αποτελεί μία από τις σημαντικότερες πηγές που έχει στη διάθεσή του το σχολείο και θα πρέπει να συνοδεύεται από δραστηριότητα η οποία θα ερεθίσει την περιέργεια˙ ο Οβίδιος Ντεκρολί, το έργο του οποίου χαρακτηρίζεται από σύνδεση παιδαγωγικών εννοιών με τη φύση και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα ορυκτά και τη μελέτη του σύμπαντος. Στο κέντρο μάθησης της Μαρίας Μοντεσσόρι, η εκπαίδευση στηρίζεται στο δάσκαλο και το περιβάλλον, η έννοια της φύσης είναι διάχυτη και μάλιστα σε αυτή στηρίζεται η πρώτη επαφή με την εκπαίδευση. Οι παιδαγωγοί Ροζέ Κουζινέ και Σελεστέν Φρενέ δίνουν προτεραιότητα στην εργασία σε ομάδες, και η διδασκαλία της γεωγραφίας θα πρέπει να παρέχεται καταρχάς κατά τη διάρκεια των εκδρομών και να εμπλουτίζεται με εποπτικά μέσα. Το 1950 γεννιέται η διδακτική των Φυσικών Επιστημών, που αντιπροσωπεύεται από το Παραδοσιακό, το Ανακαλυπτικό και το Εποικοδομητικό Ρεύμα καθένα με τα δικά του χαρακτηριστικά ώσπου στο συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον γεννιέται η «Νέα Γεωγραφία» που χαρακτηρίζεται από με μια σειρά από καινούριες μεθόδους περιγραφής και ανάλυσης. Οι σύγχρονες διδακτικές τάσεις αποτυπώνονται στα εθνικά αναλυτικά προγράμματα όπως διαμορφώνονται για κάθε χώρα (Αγγλία, Γαλλία, Αμερική κ.α.) αλλά και από εθνικές μελέτες όπως το Project 2061 της American Association for the Advancement of Science που προωθεί μια τροποποιημένη διδακτική των φυσικών επιστημών στα σχολεία, τα οποία θα αναλυθούν περαιτέρω

The “One Belt One Road” Project of China is essentially a modern geopolitical narration that encompasses the whole of Eurasia. It is otherwise dubbed as “the modern Silk Route”, a title underlying the will of its promoters to relate it with the historical East-West interaction, named by the German explorer Ferdinand von Richthofen as the “Silk Route” (Seidenstraße). In order to be reinforced, the current Chinese narration on the modern “Silk Route” subsists on historical assumptions that more than often fail to withstand research scrutiny. Silk for example is presented as an exclusively Chinese product, while the network itself is presented as a historical entity that in its entirety existed separately from local trade networks. The announcement will bring forward some of these main assumptions that have appeared in texts promoting the modern Chinese vision and will try to present their actual historical dimensions.

Η μελέτη αναφέρεται στην αναδιαμόρφωση της Μέσης Ανατολής κατά την περίοδο κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το ενδιαφέρον της έρευνας έγκειται στο γεγονός ότι προσπαθεί να αποσαφηνίσει τη φαινομενικά ασαφή, ως προς την ίδρυση των κρατών, περιοχή της Μέσης Ανατολής καθώς και τον ρόλο των ισχυρών δυνάμεων της εποχής. Τα θεμέλια ερωτήματα στα οποία στοχεύει να απαντήσει η έρευνα, αφορούν τον ρόλο της Μέσης Ανατολής στο παγκόσμιο γεωπολιτικό τοπίο και την ταυτότητα των δυνάμεων που εμπλέκονται. Την κυρίαρχη συμμετοχή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας μέσω του έμψυχου δυναμικού (Λόρενς της Αραβίας, Γετρούδη Μπέλ και Πατρικ Λι Φέρμορ) των διπλωματικών αποστολών που αναπτύσσει στην περιοχή και τη σημασία των πολιτισμικών εργαλείων μέσω των οποίων επιχειρείται η επιβολή των συμφερόντων της. Στην εξέλιξή της η έρευνα προσπαθεί να ορίσει το γεωπολιτικό πλαίσιο που ευθύνεται για την δημιουργία του σημερινού περιβάλλοντος αστάθειας της περιοχής, ενώ η τελική ανάλυση αναδεικνύει τις αιτίες της περίπλοκης γεωστρατηγικής ταυτότητας που χαρακτηρίζει σήμερα την Μέση Ανατολή.

A morphometric analysis of Ikaria Island (Aegean Sea, Greece) has been carried out using geoprocessing techniques in open software GIS (QGIS, SAGA). These techniques are found relevant for the extraction of drainage basins and their river networks. The extracted river network of Ikaria Island was classified according to Strahler’s system of classification whilst the four main basins were further investigated regarding their hierarchical structure. The outputs reveal that the terrain exhibits dendritic to sub-dendritic drainage patters. Moreover, the correlation of the streams with the faults (captured by the geological map of IGME, scale 1:50.000) regarding azimuth values indicates that tectonics have affected significantly the spatial distribution of the river network of Ikaria Island.

Opening Omonoia square to the public space οf Athens is the architectural thesis of the venture for the revelation of the multidimensional centre of the city. With the study of the chronology, the detection of the potential spatial powers and the problems of the core of the city is clear that the original identification of the centre is vital. Hence, the specific thesis recognises this need and activates the square of Athens with its connection with the existing city structure, which consists of the buildings, the roads, the regions and the points of view. With the creation of a central pedestrian zone and a suggestion of an alternative mode of circulation of the vehicles, the centre communicates with the city with the exploitation of the unused places of ground floor which open to the public space. More specifically for the Omonoia square, after having contact and meetings with Attico metro, the current restrictions of the design of this space were taken into consideration and smoothly introduced to the synthesis which is based on the city lines. With the literal opening the hidden levels appear and communicate. Thus, the square is friendly to the citizens and invites us to walk to the place with the colourful plants, to rest and watch the public events and to visit the small market- spaces of the square with synthetically common design. Summing up, the Omonoia square faces the reality and is opened to the public with the revelation of the heart of Athens.

The last years, cities in Greece have constructed new facilities aiming to foster cycling. They followed the European policy promoting sustainable means of transport . As this is a new transport policy field, no official data can be found about the shape and the place of this new cycling infrastructure. To close this gap a map was constructed where all this new improvements were presented. Information was collected through local authorities and the internet. This information was checked through street view or satellite view in Google Maps, to increase precision. Finally a Google Map was producted including information about the geographical characteristics of the networks. The map was published and presented in cycling forums and social media in the internet to collect feedback. It gained public interest and many national-wide media presented the effort because it was the first time people in Greece could find information about where these new facilities are constructed. Through this crowdsourcing procedure many comments were collected which improved the map. The scope of this paper is: a) to present the whole participatory procedure towards bicycle infrastructure mapping and b) to analyze the geography of bicycle infrastructure in Greek cities. Participatory mapping seems to foster publicity of a map and raise precision of the information included. Smart-phone technologies and on-line geographic platforms have built a new geographic era: geography is open and available to everyone and interesting on-line maps can attract public interest. The spatial characteristics of bicycle infrastructure network in Greek cities (with more than 10 000 residents) are measured through network geography indicators borrowed from graph theory, a branch of mathematics, describing network properties. Dense and coherent cycling networks in a city have proven to be corellated with high cycle use. Generally, spatial characteristics of the built infrastructure is poor in most cities. Analysis reveals that administrative borders create important spatial inconsistencies. Athens - a big metropolitan area, of approx. 4 million residents - divided into numerous local authorities has created a highly fragmented bicycle network, not offering connection between important trip origins and destinations. Instead, few medium-sized cities, under the authority of one local government were able to shape coherent and uninterrupted networks, able to foster cycling.

The real estate market in Greece is stagnant for several years due to the economic crisis and prices have dropped significantly. In this paper the housing market in the Greater Athens region is analyzed employing data for the supply of dwellings as well as socioeconomic data for the municipalities in the study region. Asking prices before the economic crisis are compared to the prices in subsequent time periods, when the real estate market has already declined. The sample is derived by the total housing supply for certain time periods and includes several thousand dwellings for sale available by online real estate agencies. At first, the geographical distribution of property prices is presented and it is associated to the attributes of the houses. The change in prices for different time periods is examined across municipalities and significant differences are observed. Secondly, several factors influencing housing prices are examined. Population characteristics of the municipalities in the Greater Athens region, such as education attainment, sector of economic activity, occupational status and unemployment are correlated with housing prices. It appears that higher prices are observed in municipalities with the most favorable characteristics. On the other hand, the impact of location on housing prices is approximated by the values of zones which are used for property tax purposes; in that respect, there is a significant correlation between the mean tax values and the mean of asking prices across the municipalities in the Greater Athens region. Finally several explanatory factors are tested to create a regression model in order to predict housing prices for the municipalities of the Greater Athens region. Both OLS and spatial regression models are tested and their results are compared.

The presentation deal with mapping issues, highlighting multiple and different ways of recording and analysis of public spaces, with emphasis on their perceptual structure. Though mapping the invisible becomes visible, the umique character of the place is determined and its potential is highlighted. The study focuses on the objective and subjective elements of the space, the materials and intangible (physical and anthropogenic) as well as on the human activities. In this approach, the analysis of the space involves not only practices, but aesthetic, psychological and ideological dimensions, while man and the way he perceives and behaves in space, shapes its perceptive structure. Aiolou street in the center of Athens, is our main research area, trying to highlight its special character through mapping which is being explored as a process of identifying the elements that constitute and attribute the identity of the place, which will then feed the architectural design. The research was carried out within the framework of the course "Environmental Issues” of the 7th Semester, with theme "Urban spaces in the city", aiming to investigate methods of recording the quality elements of a road with a strong physiognomy, a great history and an important role in the operation of the historical center of Athens.

Η Ιερά Οδός της αρχαιότητας, συνολικού μήκους 22 χιλιομέτρων, ξεκινούσε από την Ιερά Πύλη του Κεραμεικού και κατέληγε στο ιερό της Ελευσίνας, έχοντας μεγάλη θρησκευτική, συγκοινωνιακή, οικονομική και πολιτιστική αξία, καθώς από αυτήν περνούσε η πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων και κατά μήκος της υπήρχαν σπουδαία μνημεία, ιερά και τάφοι. Στόχος της εργασίας αποτελεί η διερεύνηση ανάδειξης του ιστορικού άξονα της Ιεράς Οδού ως βιωματικό μουσείο με τη δυνατότητα παράλληλης οργάνωσης πολιτιστικών διαδρομών με διαφορετικές θεματολογίες (π.χ. αρχαιολογική, ιστορική, οικολογική, φυσιολατρική, αθλητική) με αναφορά στο σχεδιασμό αντίστοιχων διαδρομών στον ευρωπαϊκό χώρο. Η μεθοδολογία, που ακολουθήθηκε ήταν, αφενός η χωροθέτηση, η παρουσίαση των σημείων ενδιαφέροντος και η ιστορική αναδρομή της Ιεράς Οδού, των μνημείων και των σημείων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος (εντοπισμένων ή όχι μέχρι στιγμής) κατά μήκους της, με τη δημιουργία ανάλογων χαρτών κι αφετέρου, η ποιοτική αποτύπωση σε χάρτες των χρήσεων γης, των χώρων πρασίνου, του οδικού δικτύου και των ανθρώπινων δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύκτας. Μέσω του σχεδιασμού συνδυαστικών χαρτών ανάλυσης και αξιολόγησης του τοπίου, εντοπίστηκαν οι περιοχές με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση προβλημάτων, οι οποίες μπορούν να δώσουν κατευθύνσεις για προτάσεις τοπικών αστικών παρεμβάσεων, σε μία bottom-up προσέγγιση του χώρου. Στη συνέχεια, η καταγραφή κι ανάλυση των προθέσεων της πολιτείας για τον ιστορικό άξονα, αλλά και των δράσεων της τοπικής αυτοδιοίκησης και συλλογικών φορέων, δίνουν την αφορμή για διεξαγωγή συμπερασμάτων για τον αναπτυξιακό λόγο. Τέλος, σε χάρτες, διατυπώνονται προτάσεις, σε επίπεδο στόχων και προθέσεων, για το σύνολο της Ιεράς Οδού, που προσανατολίζονται στην προβολή της ως βιωματικό μουσείο.

Στην εισήγηση που ακολουθεί, εξετάζονται οι νέοι χώροι παραγωγής και καινοτομίας, τα τεχνολογικά – επιστημονικά πάρκα, από την άποψη του πολεοδομικού σχεδιασμού. Αρχικά αναζητούνται αντιστοιχίες στην εξέλιξη των μοντέλων εσωτερικής οργάνωσης και των σχεδιαστικών αρχών και επισημαίνονται πλεονεκτήματα και αδυναμίες σε σχέση με επιλεγμένα παραδείγματα (συμπλέγματα “γραμμικής οργάνωσης”: με πρωτοβουλία του Δημόσιου τομέα – Sophia Antipolis (1970), Γαλλία, με πρωτοβουλία του ιδιωτικού τομέα – Kansai (1980), Ιαπωνία, με συνεργασία δημόσιου / ιδιωτικού τομέα – Sendai (1997), Ιαπωνία, ένα σύμπλεγμα “δικτυακής οργάνωσης” - Aarhus (2001), Δανία και ένα σύμπλεγμα “περιφερειακής συνεργασίας” - Baden – Württemberg (2009), Γερμανία). Στη συνέχεια εξετάζεται η δυνατότητα χρήσης υφιστάμενων κελυφών για τη στέγαση των νέων δραστηριοτήτων καινοτομίας με αναφορά στα πρόσφατα παραδείγματα του Sydney (Αυστραλία), Wroclaw (Πολωνία) και Bolzano (Ιταλία). Στα συμπεράσματα τονίζονται τα πλεονεκτήματα αυτής της επανάχρησης σε σχέση με τα αρχικά παραδείγματα, καθώς η τελευταία εξασφαλίζει: α) ιστορική συνέχεια και ταύτιση με τη συλλογική μνήμη της κοινωνίας, β) περιβαλλοντική βιωσιμότητα λόγω της μη επέκτασης της αστικοποίησης και της “ανακύκλωσης” κτιρίων που έχουν πέσει σε αχρηστία, γ) οικονομική βιωσιμότητα, που αφενός καλύπτει το αρχικό κόστος αποκατάστασης και μακροπρόθεσμη συντήρηση των κελυφών, αφετέρου συμβάλλει στην τοπική ανάπτυξη της περιοχής με την εισαγωγή σύγχρονων παραγωγικών χρήσεων και δ) διαφορετικές δυνατότητες συνδυασμού Δημόσιου – ιδωτικού τομέα, ανάλογα με το ιδιοκτησιακό καθεστώς, το νομικό πλαίσιο προστασίας και τις ιδιαίτερες κάθε φορά συνθήκες. Στον επίλογο γίνεται μια προβολή στο μέλλον (virtual incubators) και καλείται ο ακροατής να τοποθετηθεί μόνος του στην τριπλή αυτή συνέχεια (ιστορικό παρελθόν, παρόν, μελλοντικές δυνατότητες).

This particular assignment conducts a spatial point pattern analysis on closed schools due to A(H1N1)pdm09 pandemic flu during the onset of the pandemic in a Greek Region, municipality of Thessaloniki, from October to December 2009. The Pandemic was at its peak during the 48th- 49th week of 2009. In 2009 Pandemic, young children experienced the highest rates of disease, and country reports reveal that the highest rates of infection were in school - aged children (ECDC, 2010). As a result, for the 2009 pandemic, schools (Health Protection in West Midlands, 2009) and households (Nishiura et al, 2009) were especially important. The documentation of the specific data was done by the Institution of Computer and Technology center in Patra (CTI) in cooperation with Hellenic Center for Disease and Prevention (HCDCP), the National school of Public Health and the Ministry of Education and Lifelong Learning (ICT, 2009). The week when the most laboratory confirmed cases were reported coincides with the week when the number of closed schools in primary school were at their highest. The behavior of a general spatial distribution process can be characterized in terms of its first-order and second-order properties. First-order properties describe the spatially varying intensity of a point pattern, in which intensity is defined as the expected (mean) value of the distribution at locations throughout the region of interest (Diggle, 1983). Second-order properties describe the covariance structure of the point pattern and can be identified by analyzing the distribution of distances between those sample points (King 1962; Wiegand et al, 2004; Ripley 1977). There are several functions for modeling the spatial patterns. Ripley’s K function is regarded as a suitable tool to characterize second-order properties of a point pattern. If the points display a clustered pattern, an excess of sample points at short distances can be shown. It’s worth noting that in the years 2009 - 2011 Central Macedonia had an average of 44 deaths / per year from H1N1 with a mortality ratio higher by 33% than the entire country (Doukissas et al, 2016). Visualizing and analyzing closed schools in a future pandemic wave is crucial for its early mitigation aiming at the non-propagation of the virus.

This research work focuses on the investigation of different Sea Level Rise (SLR) scenarios, linked to Climate Change, for the terminal years of 2050 and 2100. The study area concerns the regional unit of Messinia in Southwestern Greece and especially three tourist spots; the beach of Navarino Dunes, the Voidokilia beach and the coastal zone of Kalamata. SLR estimations are based on the up-to-dated scenarios of Bonaduce (2016), EEA (2016) and IPCC (2013), as well as, on an additional scenario, developed in the context of the present study, which takes into consideration the regional change between two historic coastlines (1945, 2009), as they are depicted in the corresponding orthophotomaps provided by the National Cadastre and Mapping Agency. The aforementioned scenarios were developed and analyzed in a GIS environment. Based on the comparison of the results, it was found that the differences in SLR trends of the examined scenarios lead to variant inundation areas both for 2050 and 2100. It should be mentioned that the spatial resolution of the digital elevation model and the morphology of the beach (i.e., the slope at the shoreline) play important role in the entire procedure.

Choosing the right locations for Waste Transfer Station (WTS) is a decision that requires an extensive environmental assessment procedure to locate the best place, because the site selection process depends on different factors and regulations. Environmental factors are very important because WTS may affect the environment and the ecology of the surrounding area. The purpose of this study was to use Geographical Information Systems (GIS) and Linear Programming to find suitable site for the location of WTS in the Prefecture of Cephalonia Island, Greece. GIS used together with multi-criteria analysis for the mapping of suitable - inappropriate areas. Then, Linear programming used together with heuristic algorithm (p-median) to minimize the average traveling distance and obtain the optimum possible position, in terms of transport costs from the settlements of the Island to the Waste Transfer Station. In this study, ArcGIS 10.1 software and its extensions Spatial and Network Analyst were used. Spatial Analyst tools were used to perform the suitability analysis using multi-criteria analysis and Network Analyst tools were used to obtain the optimum possible position. To identify appropriate WTS areas in Cephalonia, various geographical, hydrological and other spatial data were digitized. Input map layers included distance from urban areas, transportation network, distance from archaeological sites, land use/land cover, natura 2000 areas, distance from hydrographic network. A map was created for each suitability criterion and a final composite map was finally produced by simple overlaying of the individual maps. According to the map, 54,60 km2 of the island is most suitable. At the end of the analyses, one candidate site was determined at coordinates Ε 20ο 30΄ 41.414΄΄ Ν 38ο 11΄ 01.606΄΄ as the most suitable for WTS placement. The location is near Prokopata village. A waste management study based on new technological tools, such as GIS, can save waste management operators from additional costs and valuable time that arise, when an initial approximation of the placement of WTS is needed.

Marine Spatial Planning (MSP) is a significant tool for sustainable development and blue growth in the marine environment and especially in Eastern Mediterranean (EM). Although cooperation among countries within MSP processes could be considered difficult (cultural, social, policy and governance differences, non EU membership), it is a guiding principle in EC’s Roadmap for MSP (COM (2008) 791 final) and a key issue according to MSP Directive (2014/89/EU) Art.11.1 asking for coherent and coordinated maritime spatial plans across the marine region. Moreover, the EUSAIR Strategy forms the basis for a cross-border cooperative effort to implement MSP. Some significant issues for the implementation of MSP in the area are; • raising understanding of the factors and uses impacting the marine environment of EM, their potential cumulative impact and projected future trends • identifying spatial demands for maritime sectors at basin and national scale, marine conservation as well as measures to reduce conflicts and promote synergies, including multi-use of marine areas, under an ecosystem-based approach • identifying and addressing important data gaps and supporting coherent data analysis, data sharing and data joint use through existing portals with emphasis on transboundary issues • promoting mechanisms for transboundary cooperation on MSP implementation, involving all relevant stakeholders in the planning and management phase • promoting the coherent implementation of MSP, ICZM and Ecosystem Approach under the Barcelona Convention both on regional/sub-regional level • anticipating and supporting the development of national plans. The above are addressed in the SUPREME project, whose main objective is to support the implementation of MSP Directive in EU Member States (MS) in the EM. The second key objective is to launch and carry out concrete, cross-border MSP cooperation initiatives among MS in the EM. The MS participating in SUPREME are Croatia, Greece, Italy and Slovenia whereas the coordinator is CORILA (Consortium for coordination of research activities concerning the Venice lagoon system). The national Competent Authorities in charge of MSP are involved in the SUPREME consortium as well as the Regional Sea Convention UNEP/MAP, whilst other relevant authorities are to be involved in the project activities. Greece is represented in the project by 4 partners; the Ministry of Environment & Energy; the National Technical University of Athens; the University of Thessaly; and the National & Kapodistrian University of Athens (NKUA). NKUA participates in the project through the Lab. of Environmental Chemistry (Dept. of Chemistry), the Lab. of Physical Geography (Dept. of Geology & Geoenvironment) and the Section of Zoology – Marine Biology (Dept. of Biology) by concretely addressing MSP local and transboundary issues in Greece and in the two selected case study areas: (i) the Corinth Gulf/ Inner Ionian Sea; & (ii) the Myrtoo Pelagos/ Kythira Passage.

Urban growth models have been developed, to simulate and predict urban sprawl expansion. The majority of these models have common objectives but they differ in terms of implementation and theoretical assumptions. These models usually used and employed in urban planning policies and analyses of development and simulation scenarios. GAMA platform is a modelling and simulation development environment for building spatially explicit agent-based simulations. It has been developed with a focus on the usage of GIS data while it offers the use of a high-level modeling language (GAML),to build and test complex models combining various agent architectures, environment representations and levels of abstraction. In this paper, we propose to use a simple raster model using raster and vector data from the “Urban Atlas" project. The model has been validated by a case study concerning the city of Athens, Greece.

Προσεγγίζοντας αναπτυξιακές δυναμικές στο παράκτιο μέτωπο της Αθήνας: έρευνα σε εξέλιξη… Κ. Βαλεριάνου, Δρ. Αρχιτέκτων Μηχανικός Ε.Μ.Π. Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Ε.Μ.Π. Σ. Τσιγδινός, Τοπογράφος Μηχανικός Ε.Μ.Π. Μεταπτυχιακός Σπουδαστής, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Ε.Μ.Π. Ένα νέο πλέγμα αλλαγών βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια στο δυτικό παράκτιο μητροπολιτικό χώρο, σημαντικής κοινωνικής και χωρικής εμβέλειας, για το οποίο η πληροφορία είναι ακόμα ατελής. H ερευνητική εργασία επεξεργάζεται και διεισδύει στις σύνθετες όψεις μετασχηματισμών από τη Γλυφάδα έως το Σούνιο -θεωρώντας τον χώρο “ενιαίο” -για να αναδείξει τη λειτουργία αλλά και τις ρωγμές, τα κενά και τις ασυνέχειες στην πραγματικότητα των επιμέρους χωρικών σχηματισμών, αλλά και του ευρύτερου μητροπολιτικού τοπίου. Ένας ενιαίος, αλλά κατακερματισμένος χώρος, με διαφορετικούς τόπους και λειτουργικές εξειδικεύσεις. Oι τριτογενείς δραστηριότητες κυρίαρχες στο χώρο, σχηματίζουν θύλακες εμπορικών δραστηριοτήτων και υπηρεσιών με αξονοκεντρική, κυρίως, ανάπτυξη, πυκνώσεις χώρων ελεύθερου χρόνου και πολιτισμού, “νησίδες” τουρισμού υψηλών προδιαγραφών κ.λπ. Εισβάλουν στην παραδοσιακή πολυλειτουργική φυσιογνωμία της περιοχής, συνυπάρχουν μαζί της ή την αλλάζουν. Διαδικασία υπό εξέλιξη σε μητροπολιτική και “τοπική κλίμακα” με ασαφείς μέχρι σήμερα κοινωνικές επιπτώσεις. Ξεδιπλώνοντας τη μητροπολιτική εικόνα, υπό το παραπάνω πρίσμα, η προσέγγιση εμβαθύνει στις επιμέρους χωρικές ενότητες της παράκτιας ζώνης. Καταρχήν, η διερεύνηση σε επίπεδο δήμων, εστιάζει στα ανοικτά θέματα της αναπτυξιακής δυναμικής στην περιοχή, στην οργάνωση των χρήσεων, τη χωρική τους κατανομή- συγκέντρωση/διασπορά- τις συνέργειες με τις επεκτάσεις οικισμών, την εξέλιξη των χαρακτηριστικών των τοπικών νοικοκυριών- ηλικία, φύλο, εκπαίδευση, θέση στο επάγγελμα, εισόδημα, ανεργία, κ.λπ., ζητήματα, τα οποία θα αποδώσουν όψεις της συνύπαρξης του παρελθόντος με τη νέα δυναμική πραγματικότητα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις συνέργειες που αναπτύσσονται από την παραπάνω εξέλιξη του τριτογενή τομέα με τις νέες απαιτήσεις και πρακτικές στις ροές εργασίας από και προς τους τόπους κατοικίας και εργασίας, ζήτημα που αναδεικνύει ευρύτερες μητροπολιτικές συσχετίσεις και εικόνες. Αποδίδοντας τη σημασία της λειτουργίας των “μικρών” τόπων, η προσέγγιση οδηγεί σε στρατηγικές επιλογές περαιτέρω έρευνας επί του πεδίου, με θεματικές και χωρικές εξειδικεύσεις, διαδικασία η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. Είναι έτοιμοι οι θεσμοί και οι αναπτυξιακές πρακτικές να κατανοήσουν και να συμβάλουν σ’ αυτήν τη νέα πολυπλοκότητα; Υπό το πρίσμα των παραπάνω ποιές θα ήταν οι κατάλληλες ρυθμίσεις και ενέργειες; H εργασία θα διατυπώσει θέσεις για τα θέματα αυτά, προκειμένου να ενισχύσει “ευαίσθητες” πολιτικές για τον χώρο, με καταβολές από την παραγωγική και κοινωνική βάση.

Commuting to work constitutes an important procedure, taking place in the contemporary cities. The present paper, in the basis of the strong relation between commuting and the factors defining the urban fabric, investigates the above relationship in the Attica region. The research focuses on detecting both the geography of commuting flows (Average Commuting Distance) of the municipalities and its correlation with other characteristics (geographic, social, urban and transport). The data were drawn from Hellenic Statistical Authority (ELSTAT), Openstreetmap, Athens Regional Plan, Athens Urban Transport Organisation S.A. (OASA S.A.) and were consequently analyzed in R, Ms Excel and Geographic Information Software (GIS). The analysis procedure includes mapping of the variables, spatial autocorrelation of the dependent variable and multiple linear-regression between the Average Commuting Distance and a set of other characteristics. The findings show that Land Use Mix influences negatively the Average Commuting Distance whilst the Car Property and the Municipality’s Distance from the main metropolitan center influences it positively. The conclusions contribute to a better understanding of the spatial expression of commuting and sustain the urban and regional policymaking. Finally, the methodological steps can be applied to other regions leading to new spatial «revelations». Key words: Commuting, spatial autocorrelation, multiple linear regression, Attica, GIS,R.

Cultural and creative economy is steadily emerging as a critical sector for urban economies and a key axis of urban planning policies. However, culture-led urban growth policies are usually associated with the activation of gentrification processes, failing this way in combining economic growth with the strengthening of social cohesion. Through this prism, this paper questions the ongoing transformation of a part of the Paris banlieue - and more precisely Plaine Commune- into a "Territory of Culture and Creativity" of Greater Paris. This project makes part of a broader metropolitan planning process -the so-called Grand Paris- which aspires to strengthen the position of Paris on a global scale, by putting its current urban periphery (Paris extra-muros) in the forefront. Plaine Commune once the industrial heartland of the Parisian metropolitan space and later a place of reception of the "new migration" flows, experiences the highest poverty and unemployment rates in the Parisian metropolis. Although Plaine Commune has emerged as a pole for the tertiary economy since the late '90's, there have not been major shifts in the social portrait of the area. In this context, and based in the fact that there exists a significant rent gap between the area and its closest Parisian arrondissements, this paper examines the way in which these suburbs could be integrated into the Grand Paris project, as well as the potential socio-spatial effects of this new process of transformation of its physiognomy.

The last couple of years the Greek island of Lesvos has became the main entrance to Europe for many refugees as well as migrants from Syria, Iraq, Afghanistan and African countries. This ongoing humanitarian crisis has changed the socio-spatial landscape of the island challenging the local and national authorities as well as the European Union to face this situation. Looking back on the island’s modern history, refugees from the Minor Asia arrived on the island after the Catastrophe of Smyrna (Izmir) and some of them eventually settled in. Their adjustment to the environment and their integration with the existing population has changed the urban and socio-economic landscape creating a new era for the island. This paper questions the urban future of refugees’ camps on the island of Lesvos in Greece; through interviews we discuss and analyse how people involved with the modern refugee crisis in Greece, imagine and think about the future of Moria and Kara Tepe camps. Moreover, we will explore the concept of spatial structures and discuss with the interviewees whether or not refugees and migrants will be part of the island within the next 20 years as it happened approximately a century ago, even though there are significant differences. These differences are related to demography since we are referring to new and different populations in terms of customs, traditions and culture and moreover, at the present moment there are policies which govern these places that did not exist a century ago. Combining the above with theories regarding utopian and dystopian places we conclude proposing possible “urban futures” for Moria and Kara Tepe camps. Keywords: refugees’ camps, urban future, Lesvos

The topic of this article focuses on the Zagori area, in the region of Epirus, in Northwestern Greece. Zagori is a cluster of forty-six (46) traditional settlements, known as “Zagorochoria”, that are located in an equilateral triangle. The study of Traditional Settlements is of particular importance, as their development depends both on the past, as well as in the present, and on the prevailing societal trends relating to their survival, and evolution, either into thriving tourist attractions, or traditional living history museums. This paper introduces Zagori, from the Second World War, and up to this day, and analyses through digital maps, and by using GIS technology, the results of spatial indicators, such as population changes per ten years, employment and unemployment rate, indicator of population ageing, percentage of new buildings, etc., describing the socioeconomic dimension in the study area, with regard to its sustainable development and social cohesion. The geographical level in the study area is NUTS IV (municipalities). Also, an enterprise survey, consisting of twenty-seven (27) closed and open questions, has been conducted with one hundred employer questionnaires, aiming to collect as much information as possible about businesses operating in the study area. Our aim has been to understand why traditional settlements either remain unchanged over time and grow, or simply turn into museum remnants of the past, without social life and economic activity. The results showcase the anthropogeography to be weakened, aged and small. A negative balance of economic activities does not allow the inhabitants of the settlements to develop agro-tourism, or other agricultural activities (Zagori is famous for their unbelievable natural beauty, its unique architecture and long history). Using the above-mentioned data, we shall investigate the interdependencies between the settlements and the three urban centers (Ioannina, Metsovo, Kotsina), in Ioannina County, and will identify the areas that have been developing economically over the last period.

Οι πόλεις αποτελούν τόπους συγκέντρωσης, αλληλεπίδρασης, επικοινωνίας και δράσης. Η συμπεριφορά και η κίνηση των ανθρώπων στον αστικό και ιδιαίτερα στο δημόσιο χώρο, μεταβάλλεται χωρικά και χρονικά. Παράλληλα, επηρεάζεται από πληθώρα άλλων παραγόντων, όπως η ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος και η κεντρικότητα της περιοχής. Κρίνεται σημαντική η ανίχνευση όλων των παραπάνω, προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα η λειτουργία και η φυσιογνωμία της πόλης και κατά πόσο αυτές αλλάζουν συναρτήσει του χρόνου. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη βελτίωση του επιπέδου ζωής στην πόλη. Στόχος, λοιπόν, της παρούσας ερευνάς είναι η διερεύνηση των χωροχρονικών (spatiotemporal) και ανθρωπογενών προτύπων κίνησης που δημιουργούνται σε κεντρικές περιοχές. Η μεθοδολογία που επιλέγεται αποτελείται από τρία στάδια: τον εντοπισμό κεντρικών περιοχών, την καταγραφή των ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων για την πεζή κίνηση και την ερμηνεία των αποτελεσμάτων. Ο εντοπισμός κεντρικοτήτων πραγματοποιείται με εφαρμογή της Μεθόδου Εκτίμησης Πυκνότητα Πυρήνα (Kernel Density Estimator) για τις μη-οικιστικές χρήσεις, σε κλίμακα ανάλυσης κέντρου. Η καταγραφή των πεζών γίνεται για τις οδούς ενός συγκεκριμένου κέντρου για διάφορες ώρες της μέρας (πρωί & βράδυ) και διαφορετικές ημέρες της εβδομάδας (καθημερινή & σαββατοκύριακο) ούτως ώστε να ανιχνευθούν οι διαφορετικές ταυτότητες και λειτουργίες της πόλης και οι διαφορετικοί χρήστες της. Στο τελικό στάδιο οι μετρήσεις που προκύπτουν σχολιάζονται με βάση την αστική εικόνα της περιοχής και συγκεκριμένα με το οδικό δίκτυο, το φωτισμό, την κίνηση του πεζού κ.α.. Ως περιοχή μελέτης ορίζεται το Κουκάκι, διότι συνιστά μια περιοχή με μικτές χρήσεις, η οποία εφάπτεται με τον πυρήνα της Αθήνας και εμφανίζει μια μεγάλη και ραγδαία αστική μεταμόρφωση τα τελευταία χρόνια. Η γεωγραφία των ανθρώπινων ροών στις αστικές κεντρικότητες συνιστά σημαντικό στοιχείο της ζωτικότητας μιας πόλης και ανήκει σε ένα πολύ ενδιαφέρον επιστημονικό πεδίο που χρήζει προσοχής. Η παρούσα έρευνα συνιστά ένα σημαντικό πρώτο βήμα για την ανάλυση κεντρικών περιοχών, της πεζής κίνησης που προσελκύουν και της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης. Λέξεις κλειδιά: Κεντρικότητες, Χωρική Ανάλυση, Δημόσιος χώρος, Χωροχρονικά Πρότυπα Κίνησης

Η Transgender κοινότητα είναι ένα φλέγον θέμα που απασχολεί τελευταία την κοινή γνώμη, λόγω της θέσπισης του νόμου που επιτρέπει την αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου. Τα άτομα της transgender κοινότητας πολλές φορές υφίστανται αποκλεισμούς και βία φυσική και ψυχολογική από την οικογένεια τον περίγυρο και την κοινωνία ευρύτερα. Ο στόχος της εργασίας μας, είναι να κατανοήσουμε και να αναλύσουμε το πώς βιώνει ένα τρανς ή τρανσέξουαλ ή τραβεστί άτομο την καθημερινότητα σε άμεση αλληλεπίδραση με τον χώρο και πως τελικά οδηγείται στο επάγγελμα της πορνείας. Εξετάζουμε κυρίως χωρικά την πορνεία στην Θεσσαλονίκη με ευρείες αναφορές και στοιχεία από την Αθήνα και το Άμστερνταμ στην οποία πραγματοποιήσαμε επιτόπια εμπειρική αυτοψία για την συλλογή υλικού. Η εργασία στηρίζεται στα εννοιολογικά εργαλεία της εμφυλης ανισότητας στο πλαίσιο των πατριαρχικών αναπαραστάσεων του χώρου (Φραγκόπουλος, Παπαδημητρίου, 2018) και της εμφυλης ανισότητας που συμπλέκεται με την έννοια της κοινωνικής τάξης και εκμετάλλευσης (Knox, Pinch (2009,) που εξηγούν επαρκώς το φαινόμενο αναλύοντας πως η επικρατούσα κοινωνία ασκεί μια ειδική μορφή συλλογικής βίας και απέναντι σε μια συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα που είναι ετεροπροσδιορισμένη και αποτελεί μέρος του μητροπολιτικού αστικού χώρου. Τα μεθοδολογικά εργαλεία που χρησιμοποιήσαμε είναι η ποιοτική έρευνα κυρίως η συνέντευξη βάθους, Τις συνεντεύξεις εμπλουτίζει το φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό μας. Η πρωτογενής ποιοτική ερευνά συμπληρώθηκε με συνεντεύξεις με εμπλεκόμενων, επιτόπια παρατήρηση σε φορείς Προστασίας και υποστήριξης διεμφυλικών ατόμων) ενώ πραγματοποιήσαμε αξιοποίηση επικουρικού υλικού από δευτερογενείς πηγές (οπτικοακουστικό υλικό, ρεπορτάζ, βίντεο). Για την αποπεράτωση της εργασίας χρησιμοποιήσαμε την σχετική βιβλιογραφία και λογισμικά προγράμματα χαρτογραφικής απεικόνισης για τις χωρο-μορφολογικές απεικονίσεις. Η εργασία στηρίχτηκε σε έρευνα στα πλαίσια του επιλεγόμενου μαθήματος «Πολιτισμική Γεωγραφία και Ανθρωπολογία του Χώρου» του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης του ΑΠΘ, 2017-18. Λέξεις κλειδιά: Εμφυλες ταυτότητες, τρανς κοινοτητα, θεσσαλονίκη, πορνεία. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑφΙΑ Φραγκόπουλος, Ι., Παπαδημητρίου, Ε. (2018), Περιβαλλοντική Ανισότητα, Αναπαραστάσεις του Χώρου και Πρακτικές», Θεσσαλονίκη, Τζιόλας (υπο έκδοση) Knox, Pinch (2009), «Κοινωνική Γεωγραφία των πόλεων», Αθηνα, Σαβαλας.

Η εργασία ασχολείται με την καταγραφή του χωροχρονικού αποτυπώματος των κινηματογραφικών αιθουσών στο δήμο της Αθήνας από το 1950 μέχρι το 2016. Με αφετηριακό υπόβαθρο μια γενική και συνοπτική ιστορία τόσο του ελληνικού όσο και του παγκόσμιου κινηματογράφου η εργασία προχωρά σε μία παράθεση ζητημάτων πάνω στον άξονα πόλης – κινηματογράφου. Η σχέση της πόλης με τον κινηματογράφο, τον άνθρωπο και την κοινωνία μέσα από μία συνοπτικά διεπιστημονική προσέγγιση που επιχειρεί να συγκεράσει αλλά κυρίως να αναδείξει και να προβάλλει πτυχές που μέχρι τώρα δεν είχαν τεθεί στην ολότητά τους. Αυτά αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι σε σχέση με το κύριο τμήμα της εργασίας που αποτελεί την ανάλυση πάνω στην χωροχρονική εξέλιξη των κινηματογραφικών αιθουσών στο δήμο Αθηναίων. Με την χρήση του λογισμικού QGIS παρατίθενται χάρτες συνοδευόμενοι από τις απαραίτητες αναφορές και επεξηγήσεις που διαφωτίζουν το ζήτημα που καλείται να ασχοληθεί η εργασία. Τα συμπεράσματα ολοκληρώνουν την διαδικασία επιστημονικής προσέγγισης δείχνοντας τον δρόμο προς ορισμένες κατευθύνσεις ελπίζοντας αφενός να προσφέρουν ουσιώδεις και ουσιαστικές απαντήσεις αλλά ταυτόχρονα να αποτελέσουν το έναυσμα για περισσότερες εκτιμήσεις και γόνιμο προβληματισμό

Οι ρυθμοί της σύγχρονης κοινωνίας και η περιβαλλοντική υποβάθμιση οδήγησαν πολλούς ανθρώπους ήδη από τις προηγούμενες δεκαετίες, να προτείνουν διαφορετικούς τρόπους ζωής που θα σέβονται τον άνθρωπο και την φύση ώστε να δημιουργήσουν μια πιο “ελαφριά” ζωή πάνω στον πλανήτη, με αργότερους ρυθμούς για μια καλύτερη κοινωνία. Το περιβαλλοντικό κίνημα που δημιουργήθηκε κατά την δεκαετία του ΄70 μεταξύ άλλων οδήγησε στην δημιουργία των πρώτων οικοκοινοτήτων. Πολλές από αυτές οργανώθηκαν στη συνέχεια και συγκροτήθηκαν στο Παγκόσμιο Δίκτυο Οικοκοινοτήτων (Global Ecovillage Network- GEN). Στην παρούσα εργασία διερευνώνται τα οικοκοινοτικά εγχειρήματα που αναπτύχθηκαν στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα με βιβλιογραφική όσο και επιτόπια έρευνα. Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση των οικοκοινοτικών εγχειρημάτων και αν αυτά θα μπορούσαν να είναι μια προ-απεικόνιση διαφορετικής οργάνωσης της κοινωνίας καθώς και αν μπορούν να συμβάλουν με τις προτάσεις τους στους αγώνες κατά της καταστροφής του περιβάλλοντος, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και της αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων. Η εργασία αυτή έγινε αξιοποιώντας εργαλεία ποσοτικής και ποιοτικής έρευνας (συμμετοχική παρατήρηση και συνεντεύξεις). Αρχικά παρουσιάζονται τα υλικά και μέσα που χρησιμοποιούν οι οικοκοινότητες και γίνεται μια αρχική παρουσίαση των οικοκοινοτήτων μέσω του Παγκόσμιου Δικτύου Οικοκοινοτήτων (GEN- Global Ecovillage Network) με την μέθοδο των καρτελών. Ειδικότερα διερευνώνται θέματα όπως η διαχείριση και χρήση των φυσικών πόρων (π.χ. δόμηση, ενέργεια), η αλληλέγγυα οικονομία και η άμεση συμμετοχή των ανθρώπων στον τρόπος λήψης των αποφάσεων. Κλείνοντας αυτή την εργασία παρουσιάζονται τα αποτελέσματα που φανερώνουν ότι οι οικοκοινότητες είναι ένα πολύπλευρο φαινόμενο που δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με στερεότυπα και χρήζει έρευνας σε βάθος. Για παράδειγμα : Μόνο ορισμένες από αυτές φαίνεται να παρουσιάζουν προ-εικονιστικά χαρακτηριστικά ενός άλλου κοινωνικού συστήματος (αντιπατριαρχικά, αντικαπιταλιστικά, αμεσο-δημοκρατικά, απο-αναπτυξιακά), στις περισσότερες περιπτώσεις, και μόνο ή ύπαρξή τους γίνεται εμπόδιο στην καταστροφή του περιβάλλοντος και αφορμή για την δημιουργία άλλων, λιγότερο ανταγωνιστικών κοινωνικών σχέσεων. Τέλος, παρά το ότι πολλές από αυτές δεν είναι επί της ουσίας οικοκοινότητες, όλες οι συλλογικότητες προτάσσουν απλές “λύσεις” στα πιο σύνθετα ζητήματα της κοινωνίας, αξιοποιώντας τις τοπικές παραδόσεις και διερευνώντας νέους πιο ειρηνικούς τρόπους συνύπαρξης.

Οι σύγχρονες πόλεις μετασχηματίζονται, επεκτείνονται και διαχέονται στον χώρο με ιδιαίτερα έντονους ρυθμούς. Η αστική διάχυση και η προαστοιοποίηση είναι ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζει και την Αθήνα της οποίας το μεγαλύτερο τμήμα αναπτύχθηκε χωρίς προκαθορισμένο και μακροπρόθεσμο σχέδιο, στηριζόμενη από ένα σημείο και έπειτα, στο ιδιωτικό αυτοκίνητο. Σε αυτό πλαίσιο, οι πολιτικές για την επίτευξη βιώσιμης αστικής μορφής (sustainable urban form), η οποία δημιουργεί ένα αστικό περιβάλλον στο οποίο η μετακίνηση για τις καθημερινές ανάγκες πραγματοποιείται με το περπάτημα και το ποδήλατο, αποτελούν σήμερα ένα πολύ σημαντικό αντικείμενο μελέτης και έρευνας διεθνώς. Μέσω της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας προτείνεται ένα μεθοδολογικό πλαίσιο για τον προσδιορισμό αστικών κέντρων λειτουργιών και δραστηριοτήτων, μέσω τυπολογικών κριτηρίων και αποσκοπεί στο να λειτουργήσει ως εργαλείο σχεδιασμού με στόχο τη βιώσιμη αστική μορφή, εντοπίζοντας τον βαθμό πληρότητας και τις ελλείψεις του κάθε κέντρου. Η μεθοδολογία που προτείνεται χρησιμοποιεί συνδυαστικά το λειτουργικό και το συντακτικό πρότυπο για να εντοπιστούν οι κεντρικότητες καθώς μελέτες και έρευνες διεθνώς έχουν δείξει ότι η πόλη μπορεί να προσεγγιστεί ως ένα χωρικό σύστημα που αυτο-οργανώνεται μέσω της αλληλεπίδρασης της αρχιτεκτονικής του δικτύου και της ανθρώπινής δραστηριότητάς στο χώρο. Στο πρώτο στάδιο πραγματοποιούνται προαναλυτικές εργασίες για να διερευνηθεί η λειτουργική, συντακτική και αστική ταυτότητα της περιοχής μελέτης. Στη συνέχεια εντοπίζονται τα υλοποιημένα κέντρα δραστηριοτήτων και η εμβέλειά τους, βάσει της έντασης της μη-οικιστικής δραστηριότητας. Τέλος, αξιολογούνται οι κεντρικότητες και η πληρότητά τους με εφαρμογή τυπολογικών κριτήριων. Βασικό εύρημα της παρούσα έρευνας είναι ότι η συνδυαστική ανάλυση της πόλης με λειτουργικά και συντακτικά κριτήρια είναι σε θέση να εντοπίσει τα υλοποιημένα κέντρα δραστηριοτήτων, την πληρότητά και την δυναμική τους. Ακόμα ότι σε μια προαστιακή οικιστική περιοχή με τα χαρακτηριστικά του Αλίμου τα παλιότερα, πλήρως υλοποιημένα κέντρα αναπτύχθηκαν οργανικά και σε μικρή συσχέτιση με την κεντρικότητα του δικτύου. Ενώ, η εξέλιξή τους αναπτύσσεται σε μεγαλύτερη συνάφεια με την κεντρικότητα του δικτύου. Λέξεις Κλειδιά: Συντακτική Ανάλυση, κεντρικότητα, προαστιακό κέντρο, αστικό κέντρο, πρότυπο κεντρικότητας, λειτουργικό πρότυπο, προάστια, βιώσιμη αστική μορφή

The European Space Agency’s (ESA) Sentinel-2A mission in 2015, opened the new era of high-resolution imagery of Earth’s surface, evolving and enriching, among others, the near-shore and offshore oceanographic investigation. With this preliminary work we attempt to use, process and evaluate the Sentinel-2A product to estimate and map the distribution of sea surface suspended particulate matter (SPM), an important water quality parameter in coastal environments. More specifically, we present the characteristics and advantages of the new Sentinel sensor as well as the atmospheric corrections applied through ESA’s processing tool SNAP, to compute remote sensing reflectances (Rrs) and, consequently, to quantify SPM surface concentrations. Two representative Sentinel-2A images (collected in 2016), one during the wet (November-April) and the other one during the dry (May-October) period, revealed moderate SPM seasonal distribution (1-30 mg/L) in the Gulf of Alexandroupolis, northeastern Aegean Sea (Eastern Mediterranean Sea). More precisely, the Sentinel-2A image of June 2016 showed SPM concentrations between <1 mg/L and 10 mg/L, whereas in December’s image SPM reached up to 30 mg/L. Landsat-8 image processing (22/06/2016) has shown relevant SPM values to Sentinel-2A estimations (i.e. 1-12 mg/L). Simultaneous to Landsat-8 passage in situ SPM data comes to better agreement with the Sentinel-2A values (r=0.88); this indicates greater Sentinel-2A accuracy, although verification, with simultaneous to Sentinel crossing in situ data is needed. Additionally, the highest values appear in front of the Evros delta mouth, showing obvious influence from the river discharges, while the lowest values are estimated offshore. The new Sentinel-2A products of a 10-m spatial resolution and its 5-day revisiting period promise access to both a quantitative and qualitative remote sensing data flow to acquiring frequent satellite-derived SPM information, which can be accordingly validated in filling older data gaps and, thus, contribute to a cost-efficient way for continuous coastal monitoring.

Cities have always been the Khôra for conceptualizing future in western cultures, and throughout the timespan, those conceptions have been transformed due to severe changes in human thought’s ‘structure of feeling’ (Raymond Williams’ term). These changes can be outlined as a successive prevalence of religious, scientific, artistic and philosophical dimensions in envisioning tomorrow and they are soothed by historical (sequences of premodern, modern, postmodern and metamodern thoughts) and geographical (references to landscape, space, place and imagined geographies) notions. The paper attempts a poetic reflection on the diachronic relocation of the positionality of hope in western cities of Modern Times, in order to understand the current structure of feeling in them. On the one hand, the perennial response of western utopian thought to the schema of the eschatological time is revealing a fundamental transition from the extroverted Era of Promise to the introverted Era of Fulfilment. Certain historical events (the Age of Explorations, the French Revolution, World War II and the Global Financial Crisis) can be regarded as crystallizations of future gaze’s alterations that led to different kinds of hope. During the Era of Promise, the premodern metaphysical apocalypse of salvation and the modern scientific vision of egalitarian progress were based on warm utopian promises for a universal and absolute future, whereas during the Era of Fulfilment, postmodern fetishized nostalgias and metamodern a-chronic reflections on existence were influenced by cool utopian critical thoughts about a ‘pastiched’ and ambiguously open future. On the other, those utopian thoughts tend to follow the evolution of geographic perception concerning fundamental concepts. The sanctification of the unknown landscapes, the dynamic nature of space as an open field for action, the ability of place in retaining meaning and memory and the a-topic performative nature of contemporary spatial experience through imagined geographies, are all geographic metonymies of hope that are determined in relation to the city. The paper concludes that the diachronic interrelation of historico-philosophical and geographical aspects has resulted in four psychogeographical metaphors for conceiving urban hope: Heaven (the Celestial City of God), Utopia (the Universal City for Supermen), Imageria (the Iconic Global City on Earth) and Onirotopia (the Cosmic City within, yet without Us). The hybrids of those four concepts compound the mosaic of contemporary utopian thought. Urban Geographies of Hope, Heaven, Utopia, Imageria, Onirotopia. References Ferry L. (2014), La Plus Belle Histoire de la Philosophie, Paris: Robert Laffont. Kontaratos S. (2015), Utopia & Urbanism, Athens: MIET. [in Greek] Leontidou L. (2005/2015), Ageographitos Chora, Athens: Propompos. [in Greek] Liakos A. (2011), Apocalypse, Utopia & History: The Transformations of the Historical Consciousness, Athens: Polis/Historia.

Ως θέση εκκίνησης, υποστηρίζουμε πως η αφήγηση του Οδυσσέα στους Φαίακες μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ένας προφορικός χάρτης. Ο Οδυσσέας παρουσιάζει τον εαυτό του ως εμπειρικό χαρτογράφο, ο οποίος ξεπέρασε τα όρια του έως τότε πεπερασμένου γνωστού κόσμου. Πράγματι, το άγνωστο αρχιπέλαγος στο οποίο βρέθηκε χαμένος ο Οδυσσέας παραμένει κατά την πλοκή του έπους προσεκτικά αποσυνδεδεμένο από τον ‘γνωστό κόσμο’ της συγχρονικής του εποχής. Αν ο χάρτης του Οδυσσέα υπήρξε πυρήνας του έπους της Οδύσσειας, κατά την διάρκεια των αιώνων της προφορικής παράδοσης των Ομηρικών επών, υποστηρίζουμε πως τούτη η αποσύνδεση του άγνωστου από το γνωστό ευνόησε την διαιώνισή του. Συνεπώς, ο Χάρτης του Οδυσσέα συνιστά μία εμπειρική πλοήγηση σε άγνωστες περιοχές: είναι μία πρωτοπόρος προσέγγιση του Αγνώστου. Σημειώνουμε πως στο έπος της Οδύσσειας θεμελιώνεται ουσιαστικά η μετάβαση από το θεϊκής προέλευσης –δια χειρών Ηφαίστου- Κοσμολογικό μοντέλο που αναπαρίσταται στην ασπίδα του Αχιλλέα στην Ιλιάδα, σε ένα παράδειγμα εμπειρικής χαρτογράφησης άγνωστων περιοχών του Κόσμου, από την περιπλάνηση ενός θνητού, του Οδυσσέα. Με βάσει την χαρτογραφική διάσταση της ασπίδας του Αχιλλέα ο Ευάγγελος Λιβιεράτος χαρακτήρισε άλλωστε τον Όμηρο ως ‘εισηγητή της γεωγραφίας’.[Λιβιεράτος, 1998, 29]. Συμπληρώνουμε πως στην Οδύσσεια διαρρηγνύονται τα Κοσμολογικά όρια της εποχής: η πλεύση που διέγραψε ο Οδυσσέας καθιστά περατό το κυκλικό όριο Ωκεανού. Η ‘περάτη’, όπως ονομάζονταν στην Αρχαίκή εποχή όριο του Κόσμου [Romm, γίνεται πλέον περατή. Επομένως στην Ομηρική Οδύσσεια λαμβάνει χώρα μία ανατρεπτική μετάβαση: το αδιάβατο κυκλικό όριο του Ωκεανού, θέτει υπό αίρεση ένας διανυσματικά εκφρασμένος κύκλος: ο περίπλους. Άλλωστε οι περίπλοες [Λιβιεράτος] ή αλλιώς ‘περίοδοι γής’ [Jacob], ήταν από πρώτο-επιστημονικές γεωγραφικές καταγραφές της γήινης επιφάνειας. Ο Οδυσσέας, σύμφωνα με τον Χάρτη του, αφετέρου ανακαλύπτει ποικίλες εκφράσεις του ‘πολιτισμικά ανοίκειου’ εντός των ορίων της περάτης. Στον προφορικό χάρτη του, ο Οδυσσέας παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους αντιμετώπισε τα πρωτόγνωρα τοπία, και τις άγνωστες σε εκείνον πολιτισμικές εκφράσεις που συνάντησε κατά μήκος της πορείας του νόστου του. Τα τοπία που λαμβάνουν μέρος στην χαρτογραφική αφήγηση του Οδυσσέα αντιμετωπίζονται ως εκφράσεις των πολιτισμών κατοικούν σε αυτά. Η προσέγγιση των πολιτισμικών ιχνών στο τοπίο από τον Οδυσσέα, ανακαλύπτουμε πως παρουσιάζει συνάφεια με την θεμελιώδη για την επιστήμη της γεωγραφίας διάσταση που απέδωσε ο γεωγράφος Sauer στο τοπίο: κατά το τοπίο είναι η μοναδιαία νοητική ενότητα που αποτελεί αντικείμενο της γεωγραφίας. [Sauer, 1991,300-301]. ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Sauer C.O. (1996): The Morphology of Landscape. In: Agnew J. et al. [eds]: Human Geography: An Essential Anthology. Cambridge, Mass: Blackwell. [pp.296-315]. Λιβιεράτος Ε. (1998): Χαρτογραφίας και Χαρτών Περιήγησις. / 25 Αιώνες από τους Ίωνες στον Πτολεμαίο και τον Ρήγα. Θεσσαλονίκη: Εθνική Χαρτοθήκη.

This paper examines the impact of a new transport system on business revenue by investigating the case of the under construction metro system in Thessaloniki. Particularly, the research focuses to the investigation of views and expectations of the traders in the area of ten under construction metro stations. For that reason, a questionnaire-based survey took place from October 20 2014 to November 8 2014, addressed to business owners and professionals in the specific areas. Finally 120 questionnaires were collected, 12 questionnaires from each station. Moreover, the data collected by the questionnaire survey were reinforced with additional elements such as the distance of each business from the nearest metro station. The collection of the above data is followed by their statistical analysis. Inferential statistics used in order to identify factors with statistical significant impact on respondents’ perceptions concerning the estimated turnover increase. Furthermore, the paper concludes with the development of an ordinal regression model, aiming to quantify the impact of specific parameters on the expected, by business owners and professionals, turnover increase. The model includes as statistically significant independent variables the business-to-station distance, years of operation of the business, the difficulty of finding a parking space in the area (in the current situation) and the type of business. Statistical models of this type could be extremely useful in the case of implementing alternative funding methods, such as Value Capture Finance, assuming that entrepreneurs are aware of the factors influencing the profitability of their businesses.

Issues on social and technical transition concerning the participatory planning process in the context of Sustainable Urban Mobility Plans Community engagement in urban planning process consists of theoretically established parameters in order, for the proposed interventions, to be successful. Recently, Sustainable Urban Mobility Plans (SUMPs) have been introduced in the planning process as optimal tools to face vital urban challenges related to city and transportation planning as well as pollution, providing a holistic planning approach. SUMP development procedures require high level of public engagement and therefore the integration of the public opinion in several stages is considered, due to the fact that the proposed interventions are expected to impact on the quality of life. This paper deals with suggestions on how public participation could be encouraged towards the implementation of SUMPs in the Greek environment, taking into consideration both the suggestions of the European Committee and the usual utilized practices of community engagement in Greece, as well as the technological development, that allow researchers and local authorities to observe and tune in with the perceptions and suggestions of citizens. The study presents a holistic methodology in combining common tools and methods, in order to achieve higher engagement of the public in conducting SUMPs in Greek cities. The methodology includes both traditional as well as innovative tools. However, emphasis is placed on web-based tools and crowdsourcing practices. In that way, the importance of new technologies is underlined as a means of simplifying procedures, saving resources and activating citizens. Key words: Sustainable Urban Mobility Plans (SUMPs), community engagement, participatory planning, crowdsourcing